Museumbezoek “Museum voor Nostalgie en Techniek” in Langenboom
Op zaterdag 8 oktober, kwam ik als bestuurslid, als tweede de parkeerplaats van het museum oprijden.
In het zonnetje was het goed toeven en al snel kwamen de leden die zich voor deze activiteit hadden opgegeven, binnen druppelen.
Penningmeester Leo van der Ven kwam sportief op zijn fiets vanaf Zeeland en we waren spoedig het aantal deelnemers aan het tellen en de eigen bijdrage te ontvangen van de 22 KMZ-leden die zich hadden opgegeven.
Koffie met een koekje en een inleidend verhaal, waarin wat van het verleden en de familiebanden van de Familie Van Schayik werd verteld.
We werden opgesplitst in groepjes van een man of tien en vervolgens gewaarschuwd voor het “AMAI “ moment. Blijkbaar stoten bezoekende Belgen dat nogal eens uit, wanneer ze argeloos door de deur de grote hal instappen.
Ja, het is ook indrukwekkend om die enorme verzameling zo plots voor je te zien!
Ik ga dan ook geen poging wagen, om in detail in te gaan op alles wat ik heb gezien, want daarvoor moet je zelf gaan kijken. Het is werkelijk te veel om op te noemen en nadat ik er zo’n 10 jaar geleden voor het laatst was, kan ik wel zeggen, dat het er nog mooier uit ziet als toen.
Nog breder het assortiment en nog meer hallen gevuld met moois. We kregen een gids mee, die natuurlijk stil stond bij hele speciale
dingen en aan wie we onze vragen konden stellen.
Zoals altijd vliegt dan de tijd en voor we er erg in hadden, Moesten we nog op hoge snelheid door de laatste hal heen en was het al weer over half vijf.
Daarna is het gebruikelijk, dat er nog een paar glaasjes worden gedronken en er vragen gesteld kunnen worden, waar dan ook gretig gebruik van werd gemaakt.
Kortom kan ik wel stellen en vertolk ik ook zeker de algemene indruk, dat we een fijn gevoel aan deze middag overhouden en vooral bewondering hebben voor de vooruitziende blik van Wim van Schaijk, die al ruim 50 jaar terug met de opbouw van deze collectie begon.
Het is volgens zijn zoon Frans, die ons aan het einde nog heeft toegesproken, nu allemaal onder gebracht in een stichting die tot doel heeft, het behouden van de verzameling en gebouwen.
Niets uit wat er binnen komt, soms gekocht maar ook veelal geschonken, mag worden verkocht of onttrokken aan de collectie.
Op een volwassen manier is hier iets heel moois ontstaan, waar je als buitenstaander vol bewondering naar kunt kijken.
Rond 17.00 uur gingen de leden, met een goed gevoel weer naar hun wat rustiger eigen omgeving.
Wel jammer, dat deze activiteit weer zo weinig leden naar Langenboom heeft weten te trekken, maar wederom heeft het bestuur het in ieder geval geprobeerd?
Frank van Valderen.